
Verwondering
Het is ongelooflijk hoe een virus ons inmiddels in het dagelijks leven bezighoudt. We kunnen er niet meer omheen. Ik sta in de supermarkt en kijk naar de persoon naast mij alsof daar misschien wel een “vijand” staat. Tegelijk sta ik in een andere winkel en bedenk: Ik zal het toch niet al zelf hebben en deze lieve oude meneer besmetten en zijn dood op mijn geweten hebben? Het schijnen vooralsnog voornamelijk mannen te zijn die aan dit virus overlijden. Wij zijn gelukkig een nuchter volk maar wat als het ineens heel dicht bij komt: Mijn ouders, mijn kwetsbare nichtje, mijn lieve buurman of andere familie leden krijgen dit virus en komen er door ademhalingsproblemen toch niet overheen? Ik hoest af en toe, net als mijn collega’s en we lachen erom. Maar ik maak mij echt zorgen! Ik zie mensen namelijk in nood raken.
De economische gevolgen raken mensen nu al zo hard. Je zal je restaurant hebben en je moet nu verplicht dicht. Weg inkomsten! Hoe ga jij nu straks je hypotheek of huur betalen? Je zal al je geld hebben gestoken in dat festival of evenement waarvan je wist dat dit geld moest gaan opleveren en nu ben je alles kwijt. Al die mensen met bedrijven die extra personeel hebben aangenomen en nu geen werk meer voor ze hebben. Ik sta daar bij stil! Het houd mij echt bezig. Hoe moet dit verder? Er zijn mensen die roepen, het is maar een griepje! Maar de gevolgen van dit “griepje” is immens. Artsen in Europa "onze westerse beschaving" die keuzes moeten maken, wie wel en wie niet te behandelen.
Het is goed dat de wereld weer eens wakker wordt. En laten we hopen dat dit snel overwaait maar ondertussen ben ik al aan het rekenen. Iedereen zal worden geraakt of het nu onze gezondheid is of in onze portemonnee. Ik hoop dat het uiteindelijk de mensen dichter bij elkaar brengt ondanks dat afstand nu juist gewenst is. Binnen zeer korte tijd is de welvaart ineens voorbij en kunnen we straks weer klagen over hoe slecht we het hebben. Eén ding is duidelijk, geen land zal dit onberoerd laten. De vraag is nu, hoe gaan wij hier mee om?
Ik sluit graag mijn ogen voor negativiteit maar mijn gevoel zegt dat wij onze ogen hiervoor niet kunnen sluiten! En doe je dat nu wel, vroeg of laat zullen ze weer open moeten. En dan zullen we zien wat de schade is en hopelijk zullen we dan als één wereld optreden. Ik hoop dat mensen elkaar zullen steunen en begrip hebben voor andermans situatie. En hoewel andere landen ons nu misschien aankijken omdat ze vinden dat wij te weinig doen, denk ik dat wij als Nederland met hulpverlening aan andere landen straks weer voorop zullen lopen! Ik wil op dit moment eigenlijk gewoon naast mij kijken en mijn medemens sterkte wensen, voor nu en de komende tijd! DD
Reactie plaatsen
Reacties