Werkeloos

DD

Werkloos zijn is net een ziekte en je gunt het dan ook niemand. Zeg maar eens tegen iemand dat je werkloos bent. Dan zie je die blik van.... "O wat zielig, maar het is in ieder geval niet besmettelijk!"

Wel dus..., want voor je het weet heb je het en je ziet het dus niet altijd aankomen. Er is namelijk geen preventie. En hoe langer je werkloos bent hoe moeilijker het ook lijkt om er weer van af te komen. Ben je het net dan lijkt het nog snel te genezen, en ben je nog positief. Er schijnt namelijk heel wat goede medicatie te zijn in de vorm van een uitzendbureau, open sollicitaties en gerichte sollicitaties, netwerken en het UWV, maar hoe langer het duurt hoe frustrerender het wordt. Ineens lijkt het genezingsproces langer te zijn dan je voor ogen had en blijkt het toch niet zo gemakkelijk om hier mee om te gaan. Het is een ziekte waar blijkbaar toch niet altijd gelijk een passend geneesmiddel voor schijnt te zijn. Na een tijdje van intensief aan de medicatie bestaande uit sollicitatiebrieven en gesprekken leg je jezelf er bij neer dat het niet werkt en dan heb je misschien nog de ijdele hoop dat er op een dag spontane genezing komt en dan verval je in lusteloosheid, vermoeidheid en negativiteit. Om je daarna weer te realiseren dat je toch weer vechten moet. Want vechten is het enige dat kan helpen om dat ene medicijn, dat ieder ander ook nog eens schijnt te willen hebben, te verkrijgen. Een ding is zeker; het is echt een hele opgave om het goede medicijn te vinden dat jou van je werkloosheid kan afhelpen want je wilt je leven namelijk toch weer het liefste leiden op dezelfde manier voordat je door deze ziekte getroffen werd.